9 juli 2007 Stockholm en omgeving

Britta is inderdaad gisteren met de auto vanuit Trysil gearriveerd. Gezellig elkaar weer te ontmoeten. We zijn vanwege de regen maar aan boord gebleven. Vanochtend gaan Leo en ik eerst maar eens op zoek naar die bakker van Pieter, maar wel op de fiets. Inderdaad een heel eind weg en nog gesloten (vakantie!) ook. De ICA (supermarkt) heeft op maandagochtend alleen vers zoet brood , we doen het er maar mee. 5 minuten van de haven is er een parkeerplekje voor de auto volgens de havenmeester.Om te beginnen moet Britta vanwege het eenrichtingsverkeer 20 km(ja echt!) omrijden, het wachten duurt dus extra lang , het begint te druppelen en Leo heeft geen jas bij zich. Hij terug naar de boot, jas gehaald, en terug naar de parkeerplek waar Britta inmiddels gearriveerd is om er achter te komen dat dit een privé gebied is waar de auto niet veilig achter kan blijven. Hèhè! Het gaat wel lekker vanochtend. Internet is ook weer in de lucht dus veel skype verkeer. We zijn blij dat Roel en Rag weer veilig thuis zijn, want die hebben wel erg veel bijzondere dingen in hun vakantie meegemaakt. Nou we toch nog een auto hebben en het dus regent besluiten we naar Lidingö te rijden. Daar zijn leuke appartementen gebouwd, eens kijken hoe dat er uit ziet. Het is weer droog als we er aan komen. We bewonderen deze buitenwijk van Stockholm met jachthavens en leuk nautisch restaurant. Hier gaan we maar meteen lunchen, hmmm. Inmiddels is er een oplossing voor het auto probleem; die brengt Britta naar een kennis in de buurt van Stockholm. Leo en ik de stad in. Nu maar Ostermalm in, het chiquere shopping centrum met veel “merk”winkels. Kost altijd geld dit soort acties, we scoren wat leuke aanvullingen voor onze  bootgarderobe. Min of meer toevallig ontmoeten we Britta in  de “NK”, een soort Bijenkorf. En zo gaan we gezamenlijk door naar Berns( trendy tent). We wandelen nog wat door Gamla Stan en eten bij de Backviken (de achterkant) van de Opera. Cafe Opera zelf was uitgestorven, maar dit is een succes. We hebben het heel goed. Nog even naar het terras van Berns tot slot en dan in de taxi naar de haven. De hele middag en avond  dus droog gehad.

10 juli sightseeing Stockholm by boat,Vaxholm en Grinda (21 mijl)

Vandaag zijn er veel meer mensen in de stad als we op het fietsje nog wat inkopen doen bij de ICA. (nu wel vers brood). De havenmeester is in geen velden of wegen te bekennen, we maken toch maar los. We varen eerst Skepsholmen in het rond. We gaan weer uit ons dak, zo leuk om midden in de stad te varen, langs het Koninklijk huis, Grand hotel , Gamla Stan en noem maar op. We varen tussen alle enorme cruiseschepen door. Het is toch bijzonder hoeveel cruiseschepen hier varen. Ze manoeuvreren tussen al die eilanden door alsof het sloepjes zijn. Nog even langs de wijk Slussen en dan wordt het zo langzamerhand  tijd om Stockholm uit te varen. Voor we het weten zijn we bij Vaxholm waar we kunnen tanken. We worden blij verrast door een heel leuk stadje met een jachthaven waar we 2 uur mogen liggen. Je betaalt dan 60 kronen en na 2 uur(als je tenminste op tijd bent) krijgen we 20 kronen retour. Hier vinden we allerlei leuke winkeltjes en onze koopklieren werken weer op volle toeren. We vinden leuke aanvullingen voor het boordservies. Bekers en schaaltjes met een tafelkleedje van lighthouse interior met de seinvlaggen.  Op het hotelterras drinken we het duurste wijntje ooit. 11 euro per glas! Een beetje vrolijk gaan we snel terug, want we willen natuurlijk wel die 2 euro terug van de havenmeester.

Het is de  bedoeling dat we nu een ankerplekje zoeken. Alleen de zon is weg en het is niet echt aantrekkelijk. We varen weer door prachtige gebieden, met  smalle doorgangen afgewisseld door weidse meren,  Op de kaart staan allemaal rode vuilnisbakjes die plekken aangeven waar je kunt ankeren en vuil kan storten. We vinden ook een piep haventje Hemviken op het eiland Grinda. De haven ligt tegen een hoge rots aan. We liggen hier tussen de Zweden en de Finnen, alle andere buitenlanders zijn verdwenen. Voor de Finnen is de Stockholm archipel 130 mijl varen, dus heel dichtbij. We hebben een lekker flesje champie klaar staan, er is löjrom (Zweedse kaviaar, waar Leo en ik dol op zijn) , toast en nog veel meer lekker eten, en de Cobb komt weer te voorschijn. Na het eten maken we een wandeling over dit prachtige eiland. Wat een rust! Om de bruine algenplaag die zomers in de Oostzee kan drijven, te keren zijn er op dit eiland speciale vuilstort plekken gemaakt. Vandaag dus verrassing op verrassing gehad. Niet echt mooi weer maar wel de hele dag droog. De weersvoorspellingen zijn een veel besproken onderwerp van de dag. De nieuwe thee bekers blijken wel erg heet te worden, dat wordt nog even wennen. Misschien toch jammer dat ik de oude al weggedaan heb. De taartjes met vanillesaus bewaren we voor morgen bij de koffie.

11 juli Sandhamn (15 mijl) Gisteravond een leuk strandje gevonden waar we lekker kunnen zwemmen. Heerlijk en zo mooi met een zonnetje erbij. Het ware vakantiegevoel. Ontbijt buiten. En dan op weg naar Sandhamn. We kunnen alles zeilen, wel meer dobberen maar we komen er toch. Het is prachtig weer, de bikini’s en zwembroek gaan aan en we bruinen weer een beetje bij. Vlak voor Sandhamn draait de wind 180, maar we zijn er bijna. De haven ligt bom vol en het is lastig een plaatsje te bemachtigen. Uiteindelijk laten we onder begeleiding van de havenmeester het anker vallen in een hoekje van de haven. Sandhamn is een zeilers mekka. De zeilrace Gotland Rund start hier ook. We maken een rondje door de haven en bekijken alle boten. Langs de haven zijn allerlei kleine winkeltjes. Mode maar ook levensmiddelen. De vis is hier zo duur dat we maar besluiten de ossehaas die we in de koelkast hebben op de Cobb te doen. Heerlijk met de gebakken aardappeltjes van Britta erbij. Er gebeurt van alles  in de haven. We kijken onze ogen uit. Om 21.00 klinkt er een oorverdovend kanonschot, wat nu, iedereen springt op  en alle vlaggen gaan omlaag, wij volgen deze gewoonte gedwee. ’s Avonds laat hebben we uitgebreid geskyped met Hans en Dineke met ook nog de video aan. We blijven ons verbazen over deze technische mogelijkheden. Britta gaat maar vast naar bed. Buiten is veel  muziek en Leo en ik laten ons verleiden om te kijken of er nog een gezellig biertje te halen is. Nou alleen twintigers in een lege discotheek zijn niet echt aantrekkelijk gezelschap dus we gaan maar terug.

12 juli Dalarö (28 mijl)

Om 8 uur worden we gewekt door weer een kanonschot. Dus zijn we vroeg op. Voor het zwemmen zijn er 2 mogelijkheden het fjord of de oceaan. We kiezen voor de “oceaan” en lopen 20 minuten voor een  frisse duik en ook weer 20 minuten terug natuurlijk. Vers brood en helaas begint het dan een beetje te regenen, maar ach, laten we er toch maar van door gaan. We verwachten vanmiddag droog weer. Iedereen in positie! Lijnen los Leo rukt aan het achteranker en hé … wat is dat nou het anker wil niet los komen. Begrijp goed: achter ons is nauwelijks ruimte om te manoeuvreren, er staat zijwind, en het regent. We gaan vooruit, achteruit en onder veel bekijks komen we tot de vreselijke conclusie dat het anker vast zit. Britta vloekt als een rechtgeaarde bootwerker en meldt onafgebroken dat er boten en boeien rechts en links liggen, Leo roept vooruit, achteruit nee toch maar naar stuurboord doe maar bakboord en Vera meldt dat het wel handig is als iedereen even zijn kop houdt.  Nou ja de sfeer is wel duidelijk zo. We draaien op 100 vierkante meter het ene na het andere rondje leggen vooruit aan, dan weer achteruit. Britta sjouwt met de lijnen van voor naar achteren en Leo houdt het anker strak. Hè hè we liggen weer, maar wat nu. De zweden om ons heen zeggen kappen die lijn. Ja hallo dat gaan we ook niet zomaar doen. Meer dan 300 euro voor een anker en loodlijn. De havenmeester is inmiddels ook maar eens komen kijken en meldt fijntjes dat het verboden is om hier het anker uit te gooien omdat er een heel lijnen systeem onder water ligt. Had hij gisteren ook wel eens kunnen zeggen toen hij ons dit plaatsje gaf en zag dat Leo met het hekanker bezig was. Nou ja, hij heeft wel een duiker voor 1500 (150 euro) voor ons. Wel duur dat kan Leo wel zelf, dus wetsuit aan en hup het water in. Ja hallo het is hier 10 meter diep, dat gaat nooit lukken zonder gasfles dus toch maar een duiker. De stemming aan boord is uitstekend dus, maar eerst koffie met brownies. Na anderhalf uur komt de duiker en binnen 2  (!)minuten hebben we ons anker aan boord. Hij heeft nog een lijn in zijn handen en legt uit dat als we recht achter uit varen straks we zo nog een anker op kunnen halen. Zo gezegd zo gedaan. Britta en Leo winden zich nog op over een dame op een motorboot die onder een paraplu met een voetje wulps de zwemtrap voor de duiker probeert los te maken. Leo heeft de neiging bij haar aan boord te stappen om het te doen, maar weet zich te bedwingen. Britta wil er wat van zeggen. Ze raken er niet over uitgepraat. We rekenen af en vertrekken. 150 euro armer en een anker met lijn en ketting rijker. Oeps wat hebben we weer geluk gehad! Het hoost inmiddels, de hemel is open gegaan lijkt wel, maar wij hebben besloten te vertrekken en gaan dus! De navigatieverlichting gaat aan. Het is heel nat! Maar na verloop van tijd kunnen de zeilen op, er breekt een zonnetje door. We drogen de pakken en proberen warm te worden. Dalarö is voor vandaag ver genoeg. We prikken de boot weer in hetzelfde gaatje als de vorige keer, want ook vandaag is de gastensteiger vol. We gaan meteen even naar het kunstenaars dorpje toe en scoren een super rabarbertaartje. Op het terras bij het Strandhotel zitten we onder warme plaids te kijken naar filmopnames met helikopterlanding en al. Terug in de haven houdt het niet op. Er komt een Bavaria binnen, die slaat achter uit en krijgt de motor niet meer uit de versnelling, hebben we dat niet vaker gehoord Bob? Bootjes varen uit om te helpen, maar uiteindelijk verdwijnt de boot uit zicht en weten we niet hoe het afloopt. De Finse jonge buurtjes zitten met kristallenglazen tot laat te dineren en worden door Leo van hun romantische avond af gehouden. Hij houdt er twee Finse biertjes aan over om te proeven. Een enerverende dag!

13 juli Nynashamn (25 mijl)

Zo heerlijk zo vanaf de boot het frisse water in. De Duitse buurman vraagt: “wie kalt ist das wasser?” als we vol trots zeggen dat het 18.8 graden is, zegt hij: “ dann sollst du doch schneller schwimmen” . Hihi  en dan nog even naar de gezellige bakker in Dalarö! Achter ons wordt de lucht pik zwart! Misschien missen we die, als we snel weg gaan. Zo gezegd en gedaan. We ruimen onderweg wel op. Het is grandioos te zien hoe achter ons de bui op Dalarö stort en wij in de zon.Leo voorspelt dat we hem in Nynashamn vast wel gaan krijgen. Nou dat is nog ver weg. Dus varen we door met het grootzeil voor de zon ( tot Britta’s ontstentenis) maar in de zon.    We hebben een heerlijke reis tot we vlakvoor Nynashamn naast ons een bui tot ontwikkeling zien komen die we volgens Leo echt niet gaan missen.Hij had helaas gelijk. Dus zeilen neer en pakken aan en midden in de stortbui komen we aan. Als we goed en wel liggen, klaart het op en lopen we naar het stadje. Hier is het goed foerageren. Voor de komende dagen zitten we weer goed. En vanavond hebben we de rejor (garnalen) met sla en lekkere saus op zijn Zweeds. Het plan is Visby op Gotland morgen, een wens van ons alledrie en het past in het plan om terug te komen naar Nederland. Na onze gezellige maaltijd hebben we internet en dus een gribfile met het laatste weer. Leo slaat alarm. Jongens, de wind in Gotland is morgenmiddag zuid bft 5, dat betekent ertegenin stampen en dat gaan we niet doen. Onder de kust blijft het bft 4 en misschien nog net te bezeilen ook. Toch besloten vroeg op te staan morgen en richting Arkösund te gaan, toch ook 55 mijl verder. Bovendien ontstaat de discussie wel of niet door het Gotakanal. Nou ja dat zien we wel in Arkösund. Nu eerst slapen.

14 juli Arkösund (55 mijl)

Een stralend blauwe lucht. Niets zwemmen, los maken en vertrekken om 7 uur! Britta mag blijven liggen. Trossen los en weg. Even goed opletten hoe we moeten varen en dan BENG… stop zegt de motor. Oh jee de keerkoppeling??? Hadden we maar geen opmerkingen over die Bavaria’s moeten maken. God straft onmiddellijk.  Leo met zijn neus in de motorruimte , Britta uit bed, lieve help wat nu! En Vera probeert de genua uit te rollen en de ondieptes te ontlopen. Gezamenlijk weten we op de genua terug te komen op ons plekje in de haven. He Britta mist een voorlijn, nou dan maar met 1 lijn. Het is ons meteen (nouja meteen..) duidelijk! de voorlijn is in de schroef gekomen. Een ware beginnersfout, die we echt niet gedacht hadden nog eens mee te hoeven maken. Nou ja, de keerkoppeling is in ieder geval ok, maar Leo weer in surfpak? Of weer een duiker? Als we nou eens proberen in zijn achteruit? En ja hoor hoor plop de lijn schiet los. Zonder geluk vaart niemand wel. Toch niet stout geweest blijkbaar. Dus om 7.45 uur vertrekken we alsnog opgewekt en wel. Buitenom is de kortste weg, maar  daar stampt het al behoorlijk, dus waarom niet gewoon leuk tussen die geweldig mooie scheren door met dit prachtige weer. We kunnen dan nog zeilen ook. Het wordt een lange dag  met zeil op, zeil neer, motor aan,   motor uit. Veel navigeren tussen de soms net boven water staande rotsjes en eilanden. Het is opvallend hoeveel Zweden nu met de boot aan het varen zijn. Het is bijna druk te noemen. Vlakvoor Arkösund vindt Leo de giek een beetje raar hangen. Even inspecteren, nee wat nu weer! Is er een bout uitgetrild en hangt de giek los van de mast. Goed dat we dat nu zien. De bout ligt nog op het dek, even splitpennetje erop en klaar is kees. De haven is bomvol, maar een aardige Duitser attendeert ons op een plekje aan het eind van een steiger. En zo hebben we een ereplek. Precies zo als voorspelt krijgen we vanavond om 10 uur een bui die overtrekt. Nou maar hopen dat die morgen weg is zoals ook voorspelt. Ondanks de zuidwesten winden hebben we besloten niet door het Götakanal te gaan, maar te proberen als het kan grote stukken te varen en zo zuidelijker te komen. We zijn allemaal moe van alle gebeurtenissen ,het is vroeg stil in de kajuit. En dan heb ik nog vergeten te vertellen dat Leo al sinds een week dagelijks op onderzoek is naar de afkomst van de paar druppeltjes olie die op onverklaarbare wijze onder de motor te recht komen. Alle schroefjes zijn aangedraaid en inmiddels lijkt duidelijk dat het hoogst waarschijnlijk een lekkend leidinkje of toch nog een slecht aangedraaid schroefje bij de oliedrukmeter is. Nu nog repareren!

15 juli Västervik natuurhaven. (50 mijl)

’s-Ochtends schreeuwen  de meeuwen ons wakker. Nog even de havenmeester betalen. Overigens absolute onzin, want hij geeft een sticker voor de volgende dag en maakt geen aantekening wie we zijn en/of waar we liggen. Dat hebben we nu al zo vaak meegemaakt in dit gebied. Maar onze opvoeding maakt dat we keurig betalen.Check van het oliepijl en weg na nogwel een lekkere duik in het water met afspoelen aan de buitendouche. Buiten blijkt het behoorlijk te waaien we krijgen vandaag met vlagen windkracht 8. We zeilen de hele dag op de fok en hebben slechts af en toe de motor bij om goed door een smalle doorgang te gaan. De wolken verdwijnen en het wordt steeds mooier. We genieten van de prachtige schittering op het water, dat is een voordeel van naar het zuiden varen, een nadeel van zuidwaarts is dat het lastig is een zonnig plekje te vinden. De kleur schakeringen zijn fabelachtig. We zijn het helemaal met Britta eens : Zweden is fantastisch. Het is weer een dag tussen de scheren en dat betekent goed opletten, tonnetjes varen. Zeker met deze wind is het zaak om vaak handmatig te sturen even een dutje zit er niet in. De laatste loodjes zijn zwaar over open water en we hebben wel genoeg van die razende wind om onze oren. De haven bij het restaurant ligt waarschijnlijk op lager wal en in de stad hebben we geen zin dus we kiezen voor een natuurhaven (vuilnisbakje op de kaart). Er blijken al enkele Zweedse jachten te liggen. Wij zorgen voor enig entertainment als we ankeren met het hekanker en Leo de voorlijn naar de kant zwemt. We openen de champagne , de gravadlaks ligt klaar en oeps het hekanker houdt niet, bijna op de stenen. Dus hoe het komt is een raadsel; maar Britta staat met de voorlijn op de rotsen. Leo en ik zoeken een plekje aan de andere kant tegen een hele grote rots, naast een aardige Zweed die ons helpt. Gelukkig weet Britta ons ook weer te bereiken en kunnen we eindelijk drinken op het feit dat onze motor nu weer in orde is. Het is een heel avontuur en uitzonderlijk om zo aan een rots te liggen. Wel klauteren om aan wal te komen maar het lukt ons zelfs de Cobb op de rots te zetten. De wind is gaan liggen en het is een super avond. Al gaan de Zweden die hier liggen met de kippen op stok en zijn wij de enige die nog tot laat buiten zitten.

16 juli Byxelkrok (24 mijl)

We staan op waterrantsoen vandaag dus er mag niet gedoucht worden, alleen Britta mag even haar haar spoelen met de buitendouche. Het water is nog 18.8 graden dus we zwemmen ons schoon.  Ontbijt in de kuip in de zon in de natuur. Deze droom  wordt wreed verstoord doordat toch de andere boten vroeg vertrekken en wij beslissen dat voorbeeld maar te volgen. Wel zo handig met die giga lange lijnen die aan bomen zijn bevestigd. Leo maakt weer halsbrekende toeren op de rots, krijgt alle lijnen los en off we go. Afscheid van de scheren onder een strak blauwe lucht en het open water op richting Oland. De bedoeling is nu nog enkele dagen korte stukken te doen en te gieten van het mooie weer. Ondanks het prachtige weer is het redelijk fris met de tegen wind (zuidoost 3). Helaas dus alles op de motor. Het is niet zo ver 23 mijl. Britta weet nog een plekje uit de wind in de zon te vinden. Byxelkrok blijkt een leuke haven te zijn op Oland. Het is wel merkbaar dat de Zweden met vakantie zijn want waar we nu ook komen overal zijn de Zweden te vinden terwijl we op de heen reis geen Zweed konden ontdekken. Leo en ik gaan op de fiets het noorden van Oland verkennen. Dit eiland heeft prachtige zandstranden en  ook heel veel campings. De bloemen missen we wel een beetje af en toe staan er groepjes paarse exemplaren maar dat is het dan ook wel. We komen op een heerlijk zandstrandje (dat heet hier een natuurreservaat) en vallen als een blok in slaap. Als we terug komen heeft Britta al  even een visje gehaald en maken we de restjes op. De terrassen stellen niet veel voor hier, een beetje mickey mouse zou ik zeggen. Er is een frisse wind achterin de kuip ontstaan, dus zetten we de tent op. Bij een prachtige zonsondergang genieten we weer van onze maaltijd. Langzaamaan komt de bruine alg de haven binnen varen, dat is echt vies.

17 juli Borgholm (33 mijl)

Hup even over de muur lopen en dan het water in voor een frisse duik. Het lijkt erop dat de temperatuur meter vast zit, de watertemperatuur blijft maar 18.8.We zijn blij dat we alles kunnen zeilen al is het wel aan de wind en ligt de boot behoorlijk schuin. We zijn jaloers op onze tegenliggers die met een ruime wind langs varen. We vinden een lekker plekje in de haven van Borgholm, het is er heerlijk warm en we hebben weer internet. Zo worden we wee op de hoogte gebracht van het feit dat Hans Havers morgen wer op de wereldomroep te horen is. Wij gaan ook maar eens een vraag stellen over het zoete water.Kijken of ze ons ook op de radio willen hebben. De haven is nu veel drukker dan de eerste keer, veel Zweden maar ook de Hollanders laten zich weer zien. We liggen zelfs naast een witte spirit 41 uit Lelystad. Nu we hier voor de tweede keer zijn, moeten we maar eens de burcht en het buitenverblijf van kroonprinses Victoria bezoeken.We wandelen door mooi natuurgebied. De keuze voor een leuk en goed restaurant staat vanavond op het program dus we lopen langs alle restaurants, heel veel pizzeria’s en daar hebben we geen zin in. Dus terug op de boot besluiten we in het strandhotel bij de haven te gaan eten. We wachten in de bar op een tafeltje op het terras en schieten allemaal fotootjes van elkaar bij het prachtige licht van de ondergaande zon. Later op de avond wordt de terrasverwarming bij gezet en met een plaid hebben we het warm en gezellig. Het eten is uitstekend.

18 juli Borgholm

Rustig wakker worden er staan slechts 12 mijlen naar Kalmar op het program vandaag. Kijk de watertemperatuur is eindelijk weer eens 19,9 (zat de meter toch niet vast). Zwemmen in het badhuis (Halbadhuset) , de oudere dames gaan allemaal bloot te water, de paar twintigers in bikini hihi. En ik? ja hoor ook maar bloot. Britta vertelt dat in de douches de dames ook allemaal met elkaar bloot onder de douche staan, weinig privacy. De Nederlandse buren uit Lelystad gaan vandaag niet varen met de stormwaarschuwingen. Wij wel. Er komt buiten een bui van 3 minuten over en vervolgens neemt de wind  toe tot beaufort 7. en nog pal zuid ook. Dat is stampen tegen de steeds hoger worden golven. Af en toe komen we niet boven de 2.8 knp uit en dat is weinig. Denken denken denken! Hopen hopen hopen en jammer dan we draaien om en spuiten op het fokje terug naar de haven. We houden de hele dag veel wind maar het is heerlijk warm. Leo en ik gaan nu toch maar hier foerageren bij de Hemsköp (supermarkt). De komende dagen zit dat wel goed. Britta leest haar boek uit. Bij de Systembolaget slaan we nog wat rode wijn in, want die is bijna op. En dan opnieuw plannen maken voor de komende dagen. Britta gaat morgen dus terug naar Stockholm en wij willen graag verder, maar de wind blijft hard tegen. We zien wel wat het wordt.